سازمان ملل در مديريت بحران مسلمانان روهینگیا ضعيف بود

ماه فوریه آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل از گرت روزنتال، یک دیپلمات گواتمالایی خواست درباره عملکرد داخلی سازمان ملل در بحران میانمار تحقیق کند. این دیپلمات روز دوشنبه گزارش خود را به وی ارائه کرد.
گرت روزنتال گفت: « هر چند که نمی توان مسئولیت ضعف های گسترده را تنها به یک نهاد مربوط دانست، اما به وضوح می توان گفت که یکی از طرف های درگیر است.»
وی « ناتوانی سازمان ملل را در همراهی سیاست دولت از طریق اقدامات سازنده » سرزنش و « نقض جدی حقوق بشر » را در این کشور محکوم کرد.
رناتا لوک-دسالین نماینده پیشین سازمان ملل متحد در میانمار اواخر سال 2017 متهم شد که در رویکرد خود، بیشتر کمک به توسعه اقتصادی میانمار را بر دفاع از حقوق بشر در این کشور ترجیح می دهد. سازمان ملل در آن زمان این اتهامات را رد کرد.
این دیپلمات گواتمالایی در گزارش 36 صفحه ای خود « شدت اختلاف بیشتر از انسجام در نظام سازمان ملل » ، « نبود راهبردی شفاف و واحد » و « نبود تحلیل های نظام مند و یکپارچه میدانی » را محکوم کرده است.
وی خاطرنشان کرد ضروری است کانال های ارتباطی شفافی وجود داشته باشد، به نحوی که تصمیمات اخذ شده در سطوح عالی از سوی همه اعضای سازمان ملل که در این پرونده دست دارند، درک شود.
وی افزود سازمان ملل باید شیوه جمع آوری و به اشتراک گذاری اطلاعات، داده ها و تحلیل ها را بهبود بخشد. اگر تفسیرهای متفاوتی در زمینه های مختلف وجود داشته باشد، باید به طور گسترده به اشتراک گذاشته شود تا امکان « داوری » برای « تسهیل تصمیم گیری » فراهم شود.
این دیپلمات از جمله علل این ضعف ها به « شیفتگی شدید جامعه بین الملل برای گذار سیاسی » در میانمار توسط آنگ سان سوچی اشاره کرد. او همچنین بر تناقض موجود بین طرفداران « دیپلماسی آرام » و کسانی که به شدت با نقض حقوق بشر در این کشور مخالفت می کنند، تأکید کرد.
استفان دوژاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد، روز دوشنبه درخصوص این گزارش گفت دبیرکل سازمان ملل با این توصیه ها موافق است و خواهان اجرای آنهاست.
سازمان دیده بان حقوق بشر در بیانیه ای از عدم تحریم مسئولان سازمان ملل که در بحران میانمار سوء مدیریت داشته اند، انتقاد و اعلام کرد: « اگر مسئولان سازمان ملل مصمم به تغییر فرهنگ داخلی خود هستند، باید کسانی را که با انفعال خود پاکسازی قومی در میانمار را نادیده گرفتند، مسئول بدانند.»
مسلمانان روهینگیا که مجبور به فرار از میانمار شدند، به کشور همسایه، بنگلادش، پناه بردند. شورای امنیت که در رسيدگی به این پرونده اختلاف نظر داشت، در توقف سرکوب در این کشور که بازرسان سازمان ملل آن را به « نسل کشی » تشبیه کردند، ناتوانی خود را نشان داد.