ماهاتیر محمد: عیبجویان تفاوتی برای فرقه‌های اسلامی قائل نمی‌شوند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما‏ از کوالالامپور، نخست وزیر مالزی در نشست کوالالامپور ۲۰۱۹ به مسلمانان توصیه کرد، ریشه‌های پدیده اسلام هراسی را در خشونت‌هایی جستجو کنند که به نام اسلام در جریان است و افزود: برای غیر مسلمانان اهمیتی ندارد که فرقه‌های متفاوتی در اسلام وجود دارد؛ پیروان راستین اسلام دست به خشونت نمی‌زنند.

ماهاتیر محمد که در جمع سران کشور‌های اسلامی سخن می‌گفت: افزود: «مسلمانان دارند از کشور‌های خودشان می‌گریزند، تا در کشور‌های غیرمسلمان پناه بگیرند. نمی‌توانیم انکار کنیم که برای تامین بسیاری از نیاز‌های خودمان به غیرمسلمانان متکی هستیم. در حقیقت، گرچه قرآن (کریم) به ما دستور داده که برای محافظت از امت اسلام آمادگی داشته باشیم، ما نمی‌توانیم چنین تدارکی ببینیم، زیرا مدت‌های مدیدی است که حتی توانایی نداریم خودمان را با ابزاری تجهیز کنیم که برای برطرف کردن حملات دیگران نیاز داریم؛ برای تامین نیاز‌های خود به کسانی وابستگی داریم که ما را تحقیر و از ما عیبجویی می‌کنند. زمانی بود (در گذشته) که مسلمانان به علت دارا بودن تمدنی پیشرفته شهرت داشتند و این توانایی را داشتند که آموزه‌های اسلام را در تمام دنیا گسترش دهند. آن‌ها در کلیه زمینه‌های علم و دانش از جمله علوم و مهندسی و ویژه در زمینه تولید کالا‌ها آگاهی و برتری داشتند. اکنون اینگونه نیست. امروز دیگر دنیا به ما (مسلمانان) احترام نمی‌گذارد. دیگر نه تنها منشا و سرچشمه‌ی علم و دانش بشری نیستیم بلکه هیچ کس ما را نمونه‌ی تمدن بشری نمی‌شناسد. مدت‌های مدیدی در قرن هجدهم و نیمه قرن بیستم، قدرت اروپایی بر کشور‌های مسلمان تسلط داشتند یا آن کشور‌ها را اشغال کرده بودند. اما هم اکنون به نظر می‌رسد، خودمان را (از زیر یوغ اروپایی ها) رها ساخته ایم. اما به عنوان کشور‌هایی مستقل نتوانستیم به خوبی آن‌ها عمل کنیم و براستی برخی از ما (کشور‌های مسلمان) تا جایی پسرفت داشته ایم که یکبار دیگر خود را وابسته به اربابان استعمارگر پیشین مان کرده ایم. 

خانم ها، آقایان.
باید برای افول تمدن بزرگ اسلامی زار زار بگرییم و به درگاه خداوند سبحان الله تعالی دعا کنیم، اما در واقع باید این را بدانیم که خداوند سبحان الله تعالی در قرآن (مجید) گفته است، تا وقتی که خودمان برای کاستن از درد و رنج مسلمانان دست به کار نشویم، خدا هم به دعا و نیایش ما پاسخی نخواهد داد. بسیاری (از مسلمانان) شاید این ادعا را داشته باشند که چنین کرده اند؛ یا ادعا کنند، آماده اند جان خودشان را بدهند تا از اسلام و امت اسلامی محافظت کنند. اما (برخی) مسلمانان با اقدام‌های بدنام کننده‌ی تروریستی، بیشتر به دین و مذهب شان آسیب زده اند. شاید ادعا کنیم که داریم «جهاد» می‌کنیم، اما در نهایت اسباب سرکوب هر چه بیشتر مسلمانان را در همه‌ی دنیا فراهم می‌آوریم. ما را دارند از کشور‌های خودمان اخراج می‌کنند؛ کشور‌های پناهنده پذیر، ما را نمی‌پذیرند؛ در شرایطی که محکوم و سرکوب شده ایم زمینه را برای ترس و هراس از اسلام فراهم آورده ایم تا جایی که «اسلام هراسی» سر بر آورده است. درست است که برخی (مسلمانان) از روی خشم و عصبانیت به اقدام‌های خشونت آمیز متوسل شده اند، مردم بیگناه از جمله مسلمانان هم کیش خودشان جان باخته اند. این افراد حتی کشور‌هایی را که به آنان پناه داده اند از این خشونت طلبی مستثنی نکرده اند و اقدام‌های تروریستی غیرتبعیض آمیز در آن کشور‌ها هم به مرحله‌ی اجرا درآمده است. این‌ها حقیقت دارد. بله ما خشمگین و عصبانی هستیم، اما نمی‌توانیم جنگی متعارف براه بیاندازیم؛ هیچ کشوری به ما کمک نخواهد کرد. اما این اقدام‌های خشونت طلبانه و غیرتبعیض آمیز چه دستاوردی برای ما خواهد داشت؟ هیچ! وضعیت روز به روز بدتر شده است. این را اعلام می‌کنیم که اسلام از چنین خشونتی حمایت و هواداری نمی‌کند، اما تا وقتی که با خشم اقدام کنیم، تا وقتی کار‌هایی انجام بدهیم که به ترس و وحشت میان مردم دامن می‌زند و بدتر از همه اگر ادعا کنیم داریم جهاد اسلامی را به مرحله‌ی اجرا می‌گذاریم؛ ترس و وحشت از اسلام و مسلمانان فروکش نخواهد کرد؛ ادعا می‌کنیم که دیگر فرقه‌های اسلامی دست به چنین اقدام‌هایی می‌زنند و ادعا می‌کنیم آنان پیروان راستین اسلام نیستند، اما آن‌هایی که به عیبجویی از ما مشغولند و قربانیان (تروریسم) اهمیتی برای تفاوت در فرقه‌های مختلف (اسلام) قائل نمی‌شوند؛ از دید آنها، همه‌ی ما مسلمان هستیم و اختلاف بین فرقه‌ها (از نظر آنان) بی ربط است.»